Onze oudste zoon is ruim 8 en een typisch introvert gevoelig kind. Hij neemt alles en iedereen als een spons op, kijkt de kat uit de boom, geneert zich als er een spotlight op hem gericht wordt, denkt veel na, legt verbanden, stelt diepe vragen, geniet van zijn Donald Duck in de hangmat en hecht aan ritme en betrouwbaarheid.

Zijn beste vriend was jarig tijdens Corona en vierde vorig weekend eindelijk zijn feestje. Ze gingen naar Drievliet en onze zoon verheugde zich enorm. Toen de uitnodiging binnen kwam had hij gelijk een paar vragen. Uiteraard wie zijn uitgenodigd en wie hebben al gereageerd. Welk cadeau wil hij en hoe gaan we dat regelen? Doen we samen een groot cadeau? Dat vindt hij zeker weten leuker. Kunnen we dat doen mam? Wil je dat vragen? Nu?

Enge achtbanen
Een aantal dagen gingen voorbij. Iedereen kon komen en dat was een grote opluchting. Een cadeau was geregeld, fijn. Maar dan. “Mam? Welke attracties zijn er eigenlijk in Drievliet? En hoe lang moet je dan zijn? En ga je over de kop? En denk je dat je nat wordt in dat bootje? Wat zal ik allemaal meenemen? Misschien wat zoute crackertjes voor als ik de taart niet lekker vind? Denk je dat ik mijn zwembroek moet meenemen? Of zal ik die gewoon alvast aandoen? We moeten dan een handdoek niet vergeten! Mam, hoe weten ze eigenlijk dat ik mijn zwemdiploma heb? Moet ik een foto meenemen?”

Voor ouders van gevoelige kinderen zal dit heel bekend en herkenbaar gedrag zijn. Onze kinderen analyseren graag, maken zich voorstellingen van alle mogelijke scenario’s (slechte zijn vaak hun specialiteit), willen graag weten waar ze aan toe zijn en bereiden het liefst tot op de millimeter voor.

Opluchting
Ik besloot mijn laptop erbij te pakken en de site van het pretpark erbij te zoeken. Eens even kijken wat er ook alweer allemaal is. Wij gingen vroeger best regelmatig, maar toen waren ze echt nog klein en kwamen we niet verder dan de paardjes en tractoren. Eerlijk gezegd had ik geen idee, dus op onderzoek.

Een diepe blije zucht als hij naast me komt zitten. Ik kan zien dat hij dit heel fijn vindt. Zien hoe de achtbanen gaan, onthouden in welke hij mag en vooral in welke hij niet wil wegens te spannend. We kijken filmpjes op YouTube en dan is hij gerustgesteld. Hij weet nu wat hem te wachten staat en heeft er zin in.

Hoera, feest!
Op dag zelf zijn de weergoden de jongens gunstig gezind en de hele dag schijnt er een stralende zon. Inderdaad zwembroek aan en handdoek mee. En zoute crackertjes. De ouders van de jarige appen regelmatig vrolijke foto’s en ze hebben een fantastische dag.

Rond zes uur wordt onze oudste thuis gebracht. Rode wangen van opwinding en grote ogen van vermoeidheid. Hij wil niets meer eten en wil eigenlijk sowieso niets meer. Hij heeft een geweldig leuke dag gehad, maar voor een hooggevoelig kind is een dag pretpark een heftige ervaring. Op zon reageert hij sowieso altijd met hoofdpijn en ook nu klaagt hij hierover. Nee, hij wil geen pilletje. Hij wil gewoon niets. Even later vinden we hem in een hoekje van zijn kamer met een Donald Duck. Glaasje drinken erbij en even helemaal niets.

Hij moet echt even bijkomen. Van ons heeft hij dan vooral nodig dat we hem even met rust laten. En zijn broertje van hem weghouden. 😉 Ontladen, even rust. Na een tijdje verdwijnt de kleur uit zijn gezicht en zou ik hem het liefst naar bed brengen, maar daar wil hij niets van weten. “Zullen we een spelletje doen?” vraagt hij tot mijn verbazing.

Ook goed. We pakken Yatzee uit de kast en ik zie hem opbloeien. De kleur in zijn gezicht komt terug en zijn ogen stralen weer. Na twee potjes is het genoeg en wil hij gaan slapen.

Onder de indruk
Terwijl mijn man hem voorleest uit een Roald Dahl, overdenk ik wat er nou net gebeurde. Hij komt compleet over de rooie thuis van een topdag. Zit zichzelf enorm in de weg. Pakt een Donald Duck en komt een beetje bij. Doet een spelletje met ons en is weer zichzelf. En vraagt vervolgens of hij mag gaan slapen. Wauw.

Deze kanjer weet precies hoe hij met zijn gevoeligheid om moet gaan. Incasseert de prikkels van een gaaf feestje met zijn vrienden, ontlaadt vervolgens en komt ook nog op het idee even iets leuks te doen om te ontspannen. Zal ik vragen of hij bij me komt werken?

Vergelijkbare berichten